Solgun Toka Şiiri - Kalbi Kırık Adam

​Geçen gün buldum, eski bir kutuda;
Unutulmuş, rengi solmuş bir toka.
Tıpkı senin sözlerin gibi, zamanla aşınmış.
Bir an durdum, gülümsedim boşluğa.

​Nasıl da inanmıştım o büyük yalan yığınına,
Oysa her biri kırılgandı, bu toka gibi.
Verilen sözün tutulmaması koymuştu elbet,
O gün anladım, bitmişti her şeyin dibi.

​Artık kabullendim, geçti o fırtına.
O tokayı da bıraktım kutunun içine.
Ne sitem kaldı, ne öfke, ne de yas,
Sadece tecrübeyle döndüm kendi içime.
​
​Bak şimdi, ben yola devam ettim, güçlendim,
Sen hala o ucuz yalanlarında boğul.
O tokayı bile almam artık yanıma,
Çünkü o kırık eşya bile senden daha dürüsttü, yolun açık olsun.