En çok kendim, kendimden nefret ediyor
En çok kendim, kendimi seviyor
Kendiliğimi sorguluyor
Kendiliğimi hiçliyorum
Ben hayatı kendimde yaşıyorum.
Keşke çizebilseydim.
sana dünyanın en güzel resimlerini çizerdim,
seni en güzel olan her halinle çizerdim.
Keşke yazabilseydim.
sana hiçbir şairin yazamayacağı şiirler yazardım,
seni en mükemmel şekilde yazardım.
Gülüşünü gizler o hain maske
Gözlerin beni eder deli divane
Sende bulunan o güzel işve
Kendime kıydıracak bu gidişle
Kaldım karanlık izbe bir yolda
Seni görünce ahraz oldum
Âmâ oldum, har oldum
Mürai oldum, alık oldum
Şer oldum,
Her şey oldum
ama ben olamadım
Platonik aşk nedir
Sevmek mi sevmemek mi
Sevdiğini belli etmemek mi
Görünce gözlerini kaçırmak mı
Gözlerinin önünden hiç çıkmaması mı
Hiç aklından gitmemesi mi
Ölünce yükleyebilir misin günahı boynuna
Sevmeyince girebilir misin yar koynuna
Korkuyorum sana bakmaya
Ben gitmeye razıyım, sen gel yeter
Ben ölmeye razıyım, sen bil yeter
Sevdi mi diye sorarsalar eğer
Bir Onu, bir de ölümü sevdi dersiniz
Gördü mü diye sorarsalar eğer
Ara sıra Onu, her gün ölümü gördü dersiniz
Neyi bildi diye sorarsalar eğer
Onun aşkı dışında, az şey bildi dersiniz
Her gün aynı çile aynı zül,
Gün geçmiyor azalsın ya da artsın.
Sabit bir düzen içinde,
Korkuyorum, koşamıyorum, konuşamıyorum.
Saat 8 sularında,
Geberiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!