Yıl 1980 onun adı Can’dı.
Hatıralarımın arasında hep canlı kalmayı başardı.
Evlerini bizim lojman duvarları bölerdi.
Geceye bir tek rugan ayakkabısının sesi düşerdi
Dudaklarındaki tebessümü bıyıkları gizlerdi.
Onu herkes severdi, ama o en çok beni…
Birde, birde Aysu ablayı severdi esmer güzeli o kızı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
