Sökülen Şiiri - Ömer Gümeli

Doğarken unutulan özü
Daha gidilecek nere vardı

Sökülüp atılır
Kakılıp yakılır

Gözleri göğe çalınmış olsa da karası kömürdendi
Yalana dolandı dolanalı ne kaldı sevmeye
Dedi yinede
Dedi iyiydi

Yine dikilir sökülür
Sil baştan kakılır öyle yakılır

Büyüyende türkü bozulur mu bozulur

Önce gözü karardı
Nasıl sığsın
Oysa küçülerek bahara eriyip
Çiğe benzemişti cüssesi
Gizlendiği hordan ötürü
Hor hep dardan ötürürdü
Ne oldu? erkeklik gururun mu bozuldu
dedi
Gözü döndü dönmesine emme
Kış bu
Oturdu kaldı sofrasına
Bahara bozulmuştu
Dümeni zalim
Uçmağa zamanı
Bağrı yanacak var daha

Nasıl sığınsındı
İçindeki kuşları saldı
Büyümüştü ya türküsü doğrusu
Vurdu sıcak kanından / Anasını satayım deyip
Heeey
huuu
türkü öldü
Saldı gitti ince belliyi
Ufacıkca fısıldadı çiğ gibi düştüğünde
Azıcık lafı cımık lakırdıyı
Ufacıkca fısıldadı çiğ gibi düştüğünde
Bucaksız coğrafyadan uçsuz toprağa doğru
Belki bin yıl bekletip dilinde
Saldı gitti
Dedi
bari siz çırpın beni
Kanadı olan uçsun
Sen bi' zahmet sus gari kadın

Dar boldan ötürü
Sökülür atılır
Perişanlığı perişanlığa kakılır
Başı yüz bin kere ağrır mı ağrır
Türkünün kanı akıta akıta yakılır

Umudu aza çalınmıştı
Olmuyor bu /bu kaçıncı yavşaklık
dediğinde
Dedi de dedi
Kuş uçtu havaya
Bir ince sızı kaldı tenhada
Bir benden bir sen düştü
dedi

Gözden sonra ten kararmasın mı
Takvimlerden zift zemherisi çakılmıştı duvara
Kararır tabii

Oysa vere vere dervişe benzemişti
Sabır ızdıraptan ötürü yitti gitti
Kirpik kapandı karaya
Göz / maviyi bitirip geceye
Tuz damlar pınarından
Omuz / hani başa
dedi durdu
Yaslandım sandığı uçuruma
Son umuduna bakıp bakıp
Doğdu doğalı unutulan özüne
Dönüp kendi kendine
Tel tel dökülüp özden köze
Çivi çiviyi sökmez mi söker
Sökülür de gideriz / dedi
Sekiz bin kilometre öteden bile söker gider
/ Marmaris Günlüğü bitiyor / 14 Mayıs