çivi doğrultuyor çocukluğum
evimiz olacak karkas'ta
ve keserin düğdüsü, annemle
kan toplayan tırnağıma ağlıyor
şimdi çocukların göğüslerine
yırtık yerleri kanıyor haritaların
ve uçurtmalarına siniyor barut kokusu
emziklerine ağlıyor bebekler
ölü annelerinin yanında
coğrafyamızda gözyaşı topluyor bulutlar ve
yıllardır dikilemeyen söküğün
iğnesi batıyor elime…
Kayıt Tarihi : 30.12.2016 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sökük Coğrafya adlı şiir kitabımdan Neziher Yayınları İzmir 2015
TÜM YORUMLAR (1)