Sokaktaki İnsan Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Sokaklar kimsesiz
Kahkahalar ülkesiz.
Şu ayazlarda şu kış vakti
Ölmek bile zor.
Mevsimler çıplak
Gidiyorlar vadesiz.

Kim bilir kaç mevsim yürümüşlerdir efendilerinin peşinden
Kim bilir kaç kere taklit etmişlerdir adımlarını
Kim bilir kaç kere özlemişlerdir
Sıcak bir ses
Sıcak bir bakış
Sıcak bir nefes.

Kim bilir kaç kere
Sıcak bir yemek
Sıcak bir mekan
Sıcak bir yatak.

Kim bilir kaç kere uyumuştur o bankta,
Tek başına
Yalnız
Çaresiz.

Sokaktaki insan

Bu,
Bir daha uyanmamacasına
Bir bakış.

Son bakış.