Kimsesiz uyurlar kaldırım taşlarında
Dilsiz bekçilerimizdir onlar sokaklarda
Ümitle bakarlar bu sıcakta bir tas suya
Bir parça ekmek bırak dua ederler sana
Sıcak kavurur, asfalt yakar yok ki evleri
Ne yolda bekleyeni var ne de bir seveni.
Severler bir lokma ekmek bir tas su vereni
Bir canı yaşatır, belki de o vicdanın sahibi
Ey duyarlı gönül, sen de bil unutma bunu,
Sokağa koy mutlaka sıcaklarda bir kap suyu
Belki bir hayat değişir onunda var yavrusu
Merhamet edersen aydınlıktır yolun sonu
Geceyi ürpererek geçirir soğuk sokaklarda
Yoktur ne evleri ne de sığınacak bir yuva
Bir şefkat bir vicdan arar, her köşe başında
O da bir candır sahibi kızar sakın unutma
Bir çare ararlar yaşamak için çöp kutusunda
Kimi tekmeyi tanır sevgi sanıp insanlarda
Kimi sığınır sarılarak buz gibi kaldırımlara
Ama hâlâ kötüye nispet bakar gözleri umutla
Bir tas su, bir parça ekmek bir avuç sevgi yeter,
Unutma, her canlı bu hayatta yaşamak ister.
Onlara zarar vermek ancak kötü amel işler
Oysa merhametle başlar en büyük zaferler
24 Temmuz 2025 ALİ BALABAN
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 20:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!