Sokak Lambası Şiiri - Mesut Yüksel

Bir sokağın başında, yorgun bir sokak lambasıyım.
On yıllardır aydınlatırım nefti karanlıkları.
Geceleri bir kadının güven duygusuyum;
sineklerin ışığımda pervane olduğu
bir tepegöz misali bakarım dünyaya.

Yukarıdan süzülür gözlerim;
kötü niyetleri sindiririm,
demirden bir gladyatör gibi varlığımla.
Aydınlığa kadar savaşırım
gecenin bilinmez sırlarıyla.

Sabahın kör karanlığında
rehberlik ederim işçilere.
Güneş doğunca biter kutsal görevim;
gece çökünce tekrar başlar.

Karanlık ve aydınlık
sonsuz­a dek savaşır;
ben ise bu kısır döngünün
sessiz nöbetçisi olarak
insanlığın ürkek adımlarına
ışık tutarım
ve dimdik ayakta kalırım
gecenin kalbinde.