Sokak Lambaları Şiiri - Cafer Aksay

Sokak lambaları, bana gülmeyin,
Sırrımı ellere sakın vermeyin,
Yalnızlığı başkasına sormayın,
Bunu iyi bilen, yine sizsiniz.

Karanlıkta ışık vurur yollara,
Sokak lambaları, benzer dallara,
Bezenmişler, beyazlara, allara,
Herkesi gözleyen güzel gözsünüz.

Gündüzleri fark edilmez duruşu,
Bütün yeri okşar gibi vuruşu,
Süzülüyor birbiriyle yarışı,
Bazen fazla, bazen de çok azsınız.

Sırasıyla yola dizilmiş gibi,
Belgesi üstüne yazılmış gibi,
Bazende akordu bozulmuş gibi,
Elimdeki çalan ince sazsınız.

Dört mevsim varsınız siz sokaklarda,
Bakınca hem yakın, hem uzaklarda,
Her günde, hafta da, on iki ayda,
İlkbahar, sonbahar, hem de yazsınız.

Gece sessizliği, dost olur sizde,
İşiniz olmaz hiç laf da ve sözde,
Kış ayı, baharda, yaz ile güzde,
Gelinin yaptığı, cilve-nazsınız.

Sokağın çiçeği, sokağın gülü,
Ne ağzı var, ne burnu var, ne dili,
Bekler gibi sanki uzanan eli,
Yalnızlık olunca sanki bizsiniz.

Ne gündüzü belli, ne de gecesi,
Bazen olur, hayatın bilmecesi,
Gören sanır, bir fabrika bacası,
Dertli’nin gönlünde birer izsiniz.

ERDEMLİ-14 Mayıs 2015 Perşembe
Cafer AKSAY