Sokak Lambaları Şiiri - İsmail Kalender

Sokak lambaları
Çelik gibi bir rüzgar yaladı yüzümü
Kağıtlar uçuştu
Saçların dağıldı
Sevgi sözleri yerini
Yalana bıraktı

Hızlandı adımlarım
Sokak lambaları
Birer birer söndü
İçimdeki mum alevlenip
Ateşe döndü

Kaçıyorum şimdi
Senden ve benden
Şehir ışıkları kayıp geçiyor
Ötesinden karanlıklar
Kırgın aşıkları çağırıyor

Karanlıklarki gözlerin kadar meçhul
Senin kadar uzak
Ve ecel kadar yakın
Büyüsünü saldı etrafa
Ve sen hariç tüm şehir uyudu

Kokunu aldım
etrafın suskunluğunda
Anladımki sende değilim nede sen bende
Ama uzak da değilim
Ne zaman gece olsa
Marmaranın ötesinden
sokak lambamı gözlerim...