Sokak Çocukları Şiiri - Hatice Odabaş

Bir çocuk ağlıyor sokağın başında....
Ellerinde çöpten toplanan yiyecekler...
Bir çocuk ağlıyor, umudun kırılma noktasında....
Henüz dokuz yaşında ne defter ne kitap derdi yaşamak....
Üşümüş elleri toprak kokusu çöp toplama telaşında...

Bir can haykırıyor sessiz, sessiz duyulmuyor Ankara sokaklarında....
Bir anaki! saati kurar sabahın altı otuzunda...
Çekiştirerek kaldırır oğlunu,biraz erzak biraz yakacak telaşında
Minik bedenlerde kalmamış ne sevinç, nede ısınma derdi
Sokaklarda haykırır bir çok küçük el, selpak kalem, çakmak sesleri....
Bir dilim ekmek sorumsuz bir ana, bir baba belki?

Utanmıyor artık derdi yaşamak nefes almak belki!
Yürüyor bitmyen kaldırım taşlarında...
Umudu çalınmış henüz dokuz yaşında...
Adı fakirliktir oysaki yalan! Er yiğit taştan yaratır ekmeğini,aşını...
Keyfe keder yatmak varken sobanın başında....
Bir çocukki! ! harcanır çöp kamyonları arkasında.....