Sokak çocukları Şiiri - Figen Çelik

Sokakta masum bir çocuk,
Yol kenarında oturmuş,
Çaresizmi çaresiz,
Korunmaya muhtaç, kimsesiz.

Ayakları çıplak,
Üstü başı yırtık,
Sitem edercesine kaşları çatık,
Küçücük elleri, yorgun bedeni.

Güneşten çatlamış dudakları,
Yüzü olmuş al kırmızı,
Bakıyor insanların yüzüne,
Çaresiz ve ürkek.

Bu çocuklar bizim,
Sahip çıkalım onlara,
Yarının geleceğin umutlarına,
Yıpranmasınlar sokaklarda.

El açmasınlar ona buna,
Avuçlarına bırakılan üç kuruşa,
Bu çocuklar geleceğe ışık olsunlar,
Yarınlara umutla baksınlar.

Onlar sokak çocukları,
Yoktur onların koruyanları,
yattıkları yer köprü altları,
İstemezlerdi onlar da böyle bir hayatı.

Çaresizlik çok zor,
Çare nerede, derman nerede?
Kucak açılan sevgide, şevkatte
Verelim hep birlikte el ele.

Toplum onları dışlamasın,
Hep birlikte olup, kucak açsın,
Açsan bir dilim ekmeğe muhtaçsın,
Bu çileyi çekene sormak lazım.

kurtaralım yavrularımızı sokaklardan,
Kurulan hain tuzaklardan,
Pis emellere alet edilen oyunlardan,
Çocukların sırtından geçinen şarlatanlardan.