Sokak çocukları Şiiri - Ali Doğanay

Evleri gezdim gördüm, her birinde üç oda
Bir odası kocaman, üç oda kadar ya da

Kimi zaman iki kişi, üç katta birden yaşar
Bütün odalar boştur, akıl kendine şaşar

Kaybolmuş çocuk sesi, yok bir insan nefesi
Sanki boş kalan evler, şimdi cinler kafesi

Mutlaka her bir ev de, yanıyordur ocaklar
Yine de sokaklar da, aç kalıyor çocuklar

Evde pişen yemeğin en az yarısı çöpte
Bir yetime ver bari, ayağından öpüpte

Herkesin ceblerin de, tomar tomar doları
İp şeytan’ın elinde, o çekiyor yuları

Çocuklar sokaklar da, sahipsiz ve aç kaldı
Değişmesse bu düzen, kıyamete az kaldı

Ya sokakta hiç bir çocuk üstü açık kalmasın
Ya da bir tek kula bile, bir ev nasib olmasın