Sokak çocuğu Şiiri - İlhami Arslantaş

Onu düşündüm
Gecenin bir yerinde
Derinliklerinde aklımın
Belleğine kazınmış
Ağlayan bir yavrucak
Aç sefil sahipsiz
Şefkate uzak mı uzak
Vicdanımı, yüreğimi
Ellerimi, ayaklarımı bağlayan
Bir tuzak
İçimi kemiren
Bir şeyler! ……..
Bir şeyler var! ……..
Uykularımı bölen
Düğümlenmiş içime
O sokak çocuğu
Utanıyorum……
Utanıyorum……………
Elimden gelen
Bu çirkin tablodan utanmak
Aslında
Utanması gereken ben değilim
O beni ve benim gibi milyonları
Böylesine çaresiz
Bırakan o aymazlar
Vicdanımı
Yüreğimi……..
Ellerimi………….
Ayaklarımı bağlayan bu tuzak
Biliyorum……
Biliyorum…………….
utanç duvarlarını ama
tükürsem ne olacak