Sokak Çocuğu Şiiri - Filiz Çiftçi

Sokağın dilinden yalnız o anlar,
Kaldırım taşının bağrında yatar.
Delik deşik olmuş hayalleriyle
Savrulup duruyor sokak çocuğu.

Bakışlar altında her gün ezilir,
Kim bilir içinde neler gizlidir,
Köprü altları hep onun evidir,
Yerlerde uyuyor sokak çocuğu.

Karanlık geçmişin acı meyvesi,
Dikenle örtülmüş gönül bahçesi.
Bitmek bilmiyor ki onun çilesi,
Dertlerle boğuşur sokak çocuğu.

Zaman, kara delik onun nezdinde,
Anne özlemidir puslu gözünde.
Kadavra olmaktır sonu belkide,
Meçhule yolcudur sokak çocuğu.

O da bir çocuktu oyun isterdi
Anne kucağında ninni beklerdi
Babanın elinden ekmek gelseydi
Evinde uyurdu sokak çocuğu