Sokak Çocuğu Şiiri - Kenan Mim Eryiğit

I-

sokak çocuğu deyip adına
burun büktüğümüz
kulak tıkayıp feryadına
yeri gelip ürktüğümüz

II-

ne de çok, ne de çok
farkında mısınız?
yoksa siz de benim gibi
mazeret çarkında mısınz?

III-

oysa içimizden biri onlar..
görmezden-bilmezden geldiğimiz
ve kuma gömüp başımızı..
ne kadar da rahat sıcak evlerimiz
olsa olsa içimize akıtıp göz yaşımızı..
filmler de mi kaldı mutlu sonlar?

IV-

onlardan birini tanıdım
yüreciği pırpır atan
izbe sokak köşelerinde
sıtmaya yakalanmış gibi tir-tir titreyen
sokak köpeklerinin korkusundan
telefon kulübesinin üstünde yatan
sıcak soba hayalini düşünden
anne kokusunu usundan
atmak isteyip atamayan
deliksiz uyku nedir, tadamayan
kendisi gibi üç-beş kişilik tayfası yanında..
birini tanıdım
üsküdar meydanında…

V-

için-için kanayan yarasını eştiniz mi?
derdiyle dertlenip dertleştiniz mi?
kopar minicik yüreklerinde
ne fırtınalar deştiniz mi?

VI-

düşünüyorum
neydi bu sokak çocuğunun günahı
olsaydı bir tas sıcak çorba,
olsaydı üstünü örten bir dam
olsaydı bir yudum sevgi
bir şefkatli yumuşacık anne öpücüğü

VII-

bittiği yerdeyiz sözün
nerde insanlık, nerde adam gibi adam
görmek için bakacak gözün
“hikayemi yaz abi
adımı yazma” dedi
“sonra duyar da anam
üzülür.. dayanamam! ”

VII-

çaresizliğin çaresi var mı?
hangi eczanede,hangi rafta..
söylesin yerini bilen ilacının! ..
derdi derde düşen anlar
halim; cennet-cehennem arası arafta..
lügatte nerde tarifi acının?
görülür bir gün hesap, dostlar
dostlar,esas hesap öbür tarafta..