Şöhret Budalası Şiiri - Nusret Gündüz

Ey şöhret budalası insan.
Ey kendini erişilmez dağlar gibi gören insan.
Ey kendini beğenmiş şana şöhrete aldanmış insan..
Sana bu sanatı,şöhreti,yeteneği veren (ALLAH) değil mi?
O zaman nedir bu yüksekten bakmalar.
Vallahi öyle bir tepe taklak olursun ki!
Yere düstüğünde yüksekten baktıkların yerde seni izliyor olacaklar..

(Not) Kabirde! Sultan,padişah,köle bir değil mi?

Nusret Gündüz