Şöhret Şiiri - Mehmet Cebe

Zavallının bir şöhret peşinde
Yıllarca uğraşmış, emeklemişti.
Zaman geçip gitmiş, doksan yaşında
Ümitsiz olmamış, hep beklemişti.

Gelecek diyordu bir talih kuşu
Ak sakalım gibi büyükçe huşu
İçinde okşayıp, nice yokuşu
Onunla uçarım… hayal demişti.

Bir ümitle yıllar harcadı boşa
Ak kanatlar çarptı ve koşa – koşa
Kuş beklerken ölüm gelmişti başa
Bir hayali şöhret onu yemişti.

Son nefesi vermek üzere iken
Kalbine saplandı bir koca diken
Sözleri zorlandı, ağzından çıkan;
“Dünyadaki şöhret boşa” demişti…