Sohbet.... Şiiri - Mehmet Çoban

Gel buyur arı kardeş
Yapalım biraz hoşbeş
Sana ikramlarım var
Çeşit, çeşit polenlerim var
Geçen gün senin ufaklık vardı
Epeyce tepemde vızıldadı
Davet ettim soframa
Sonra, sonra dedi bana

Ah bende sizin gibi dolaşabilsem
Oraya buraya uğrayabilsem
Ben dalıma tutukluyum
Dalım toprağa tutuklu
Koparıldık mı her ikimiz
Hayat bize zindan deriz

Geçen gün kardeşimi
Bir delikanlı koparıp gitti
Bütün çiçekler arkasından ağladık
Niye bizi koparıyorlar anlayamadık
Birileri çıkıp, koparsaydı delikanlının başını
Alıp götürselerdi başka yere başını
Gövdesi ortada başsız kalsaydı
Sorarız halimizi anlarlar mıydı?

İşte böyle arı kardeş
Haydi, sende yaralarını deş

Hiç sorma kardeşim
Senin gibi başımız belada bizim
Kimi elinde ateşler yürür üzerimize
Kimi kendimize ürettiğimiz balı vermezler bize
Kimi yakar, kimi tokatlar
Her biri inan canımızı yakar

Duydum ki, insanmış bunu yapanlar
Güya yaratılırken verilmiş onlara akıllar
Her biri akıllıyız diye övünüp duruyor
Hak hukuk tanımayıp haklarımızı çiğniyor
Çıkarları, zevkleri için bize zarar veriyor

Akıl denilen şey nedir arı kardeş
Bilmem ki, doğaya zarar verme meziyeti herhalde çiçek kardeş

İyi ki akıllı değiliz bizler
Şükür Rabbimize bizi sevgiyle besler

01.09.2011 – İzmir