Soğutan Kadın Şiiri - Mehmet Ay 2

Ben sana yüzünde izmi var dedim
Sen beni kendinden soğutan kadın
Ben de rüzgârın var ardından yeldim
Sen beni kendinden soğutan kadın

Gönül bu işte karşılıksız sevdim
Bu benim hayatım Ömrümdür dedim
Bu böyle olur tahmin edemedim
Sen beni kendinden soğutan kadın

Seher’de şavkıyan güneşim sendin
Yüreğim titrerdi bu nedir dedin
Söylenen sözünde yalanı sevdin
Sen beni kendinden soğutan kadın

Yılları yormuştum sensiz olanda
Duygum da sönmüştü yalnız kalanda
Sen bende Ömürsün böyle sananda
Sen beni kendinden soğutan kadın

Avare yoruldum sanırım sana
Bu kalp yoruldu aldana aldana
Şurda ne kaldı ki vardım sonuna
Sen beni kendinden soğutan kadın

Sonunda olanlar oldu gördün mü
İsteğin bu mu murada erdin mi
Bensizlik hoş mudur bunu sevdin mi
Sen beni kendinden soğutan kadın

Miadı yapraksız ağaçlar kurur
Kendini beğenen kadın ne olur
Tatmayan sevgiyi kuruntu kalır
Sen beni kendinden soğutan kadın
26.11.25 / Saat 3,50
MİADI (Mehmet AY)