Soğuk Kıyı Şiiri - Gülseli İnal

Kimse Yok
gündoğusunda yatan kuşlar da gittiler
yalnızca
bir uğultu rüzgarda
kimse yok
yontular direniyor koyu rüzgara, kanatsız kuşlara
ıssızlık parçalandı ay gölünde
dağıldı eski yapı, sarmaşık yeşil sular içinde
ve ölüm içre konuşmalar duyuldu ruhsuz varlıklardan
kimse yok
dalgaların ötesi ara sıra

Süren günü yabancısı oldum
otun sesin
ara sıra ırmaktan gelen ağaç seslerinin

Güllere doğru yürüdüm
gül ki ince dualarla sarılı