Soğuk esen, bir rüzgar vardı;
Ve; umut, henüz pencerelerini açmamıştı.
Oysaki;
Gerlerde çoşan bir nehir,
Döğmede anıların kapısını..
Ey! sevgili,
Kül rengi umutlarımla, avuclarımda sakladıgım
Bahar yagmurları gibi...
Dokunup kaybolman niye?
Şimdi, yarım kalmış umutlarımla,
Kumdan kaleler yapıyorum;
Beyaz köpükler önüne...
Kayıt Tarihi : 7.9.2006 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
içimden gelen kelimeler kaygısız, herkesin bir zamanlar yarım kalan buruk, hepde buruk kalacak tamamlayamadığı bir sevgisi var ya işte o an...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!