Soğuk Dünya Şiiri - Çağrı Güzel

Hatırlarım,
Hatırlarım ve karalarım içimi.
Ayaz yüzüme çarpsa, kelimeleri kalemle ısıtırım.
Ben şair değilim şiirlere dostum,
Ve bir şiir olamayacak kadar yorgunum.

Bulutlar,
İnce ince şekilleniyor rüzgarın eşsiz ustalığında.
Gözümü ufuklara çeviriyorum usulca,
Aşkı bir tek orada yaşıyorum.
Daldıkça derin hülyalara, dünyayı unutuyorum.

Dünya,
Soğuk ve bir o kadar da gaddarca gülümsüyor.
Ruhumu teslim edercesine bir bakış atınca,
Yılların elimden kayıp gideceğini anlıyorum.
Şiirlerin satır aralarında da zamanı donduruyorum.

Umut,
İçimde yarım kalmış hatıralarına savaşıyor.
Uzlaşmak istercesine bir tavırla,
Her şey bitmeden dönebilir miyim, düşünüyorum.
Karanlıklardan açılan beyaz sayfalara göz kırpıyorum.

Kader,
Sessiz ve sedasız durmadan çalışmakta.
Kaderin cilvesine keder de karışınca,
Gerektiği kadar oluruna bırakıyorum.
Hece hece ve cümle cümle içimi dağlıyorum.

Ayna,
Olacakların habercisi gibi karşımda.
Yüzüm gözüm sensizlik içinde kalınca,
Yıprandığımı daha yeni anlıyorum.
Hakkını verdiğim her ana veda ediyorum.

Dolu,
Dolu ve bir o kadar da ağarmış bir beden.
Silmeye kıyamadığım yapraklarla birleşiyorum.
Tek bir damla ile yüzümü ıslatıyorum,
Ve tek bir damla yüzünden ağlıyorum.

Şarkılar,
Eksik yanımızı dolduran kıymetli dostlar.
Fazlalıkları seni anlatan şarkılarda bırakınca,
Yükümün biraz olsun azaldığını hissediyorum.
Fakat şarkıların da sonumu getireceğini bilmiyorum.

Sokaklar,
Kalabalıkta yanan aydınlık lambalar.
Yalnızlığı en çok insanların arasında hissedince,
Kendi içimde daha çok kayboluyorum.
Hüznün ve kederin arasına tekrar giriyorum.

Ölüm,
Nefesini her daim sırtımda hissettiğim zulüm.
Nefsimin son arzusunu duyduğum anda,
Gözlerini gözlerimin içinde görüyorum.
Ve hayata elveda şarkısını söylüyorum.