Zaman ağır ağır kayıp giderken avuçlarımdan
Ben yalnızlıkları yaşıyorum bu şehirde
Bu şehirki buz tutuyor geceleri
Ve büyüdükçe,gözlerimde büyüyor gözleri..
Şimdi gece yarısı, saat ikiyi çeyrek geçiyor
Uzaklarda küçük küçük kentlerin ışıkları yanıyor
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta