Şoför Yakup Şiiri - Bahattin Tonbul

Alaca'nın en güçlü şöförüydun
Bileğini kimse bükemezdi senin
Hainlerin rüyasına heran görünürdün
Şoför Yakup,fakirlerin dostuydu bilinsin

Kardeşleriyin içinde seçilirdin
Onların teminatı gelecekleriydin
Bulunduğun ortamda sözünü dinletirdin
Şofördür,efendidir,şöför Yakup dedirtirdin

Mahallen Yolunu gözler severdi
Eşin yavruların yolunu gözlerdi
Sana yakın olanlara kol kanat gererdin
Gelmiş geçmiş şöförler içinde birtane idin

Görünüşün sert,sertlik altında altın gibi bir yürek
Alaca'da bir karar alınacaksa bir söz sana düşecek
Konuşman ve telefuzunla olurdun herkese örnek
Sen şofördün,Şoför Yakup fazla söze ne gerek

Evine yemek getirmek için çalışırdın
Hergün o yolları karış karış tanırdın
Çalışırken şehit düştün beynime kazındın
Unutmadım şoför Yakup,seni unutamadım

Birgün bir kavgada gördüm esiyordun
Sömürgeci zihniyeti püskürtüyordun
O zamanlar on yaşında bir çocuktum
O görüntünü ben hiç unutamadım

Şimdi aklıma geldi o kaza yoksa bir komplomuydu
Anlıyamadım o an çok müthiş bir acı ve duyguydu
Alaca büyük küçük hepsi o anda cenazedeydi
Sen şoför yakup kalplerde yaşıyan bir efsaneydi

Alaca ölümünde çok ağladı adeta sel oldu
Bu diyarda bu genç vücut adeta yok oldu
Parmaklar ucunda tabutun taşınıyordu
Sen şofördün şöför Yakup gibi gidiyordun
29.04.2008
Bahattin Tonbul