Tılsımını yitirmiş bir gecenin şiirisin sen
Ellerinde hapishane duvarlarına sinmiş o iğrenç öksüzlük
Ayazdaki buz kesiği gibi sızlıyor...
Hükümsüz artık sol yanındaki oyuk...
Donmuş gülüşlerin yüzünde
Kulağında anlamını kaybetmiş bir keşke
Belki de demlenmiş bir ezgi...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var