Sızlayan Çizgiler Şiiri - Osman Deniz

Alnımdaki çizgiler sızlarken aynamda
Dilimde aşka dair kelimelerin kanlı tadı
Karıncalanıyor kanım damarlarımda
Boğulurken gözlerim bir aşkın serabında

Kendi sahillerine vurdum yalnızlığımın
Çürüyor tüm dokunduklarım şimdi hızla
Söndürülüyor güneşle her seherde düşlerim
Bir boşluğa düşüyor gölgem uzadıkça

Bir hiç yerleştiriyorum ardına ufkun
Çiziyorum unutmanın unutulduğu yerden
Susuzluğumu taşıyor bir nehir hiç durmadan
Silkeliyorum tozlanmış bir sevdayı yeniden

Sınırlarını kaybetmiş artık göklerim ve yerim
Hiçliğin sınırlarına dayanır artık sükût
Kara bir boşluğu heceliyor geceleri gözlerim
Odam sığınağım hayattan kaçtığım tabut