Ey sevdası ömrümün fermanı, güzel İstanbul!
Kimse bilmez belki ama,
ben her baktığımda sana;
kalbimde ki çarpıntıyı görüyorum,
duymaktan öte.
Sende buluyorum kendimi;
sonra kapatıp gözlerimi;
sende kayboluyorum...
Ey gökyüzü içimin sıcak yanı, sızım İtanbul!
kimse duymaz belki ama,
her kulak kabartışımda sana;
yalnızlığını duyuyorum,
anlamaktan öte.
Göz yaşını görüyorum bir martının kanatlarında;
sonra kapatıp gözlerimi;
sana ağlıyorum...
9 Mayıs 2011 21:17
Mehmet Emin KadağanKayıt Tarihi : 20.4.2013 08:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!