İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Ah bu geçmek bilmeyen sızılar! Ne diyebilirim ki. Tebrikler.
Hüzünlerin şairi :) Tebrik ederim. Keyif aldım okurken.
Hürmetlerimle.
Bi kişi, en kıymetlisini kaybettiği zaman, sanki bir eksiklik var gibi, her an o çağıracakmış gibi, aklına geldiği an 'cız' eden bir kalp acısı duyuyor. sanırım bu bitmiyor, unutulmuyor da. Duygularınıza katılıyorum. Yüreğinize sağlık.
Bu şiir bana annem gibi geldi...
Sızı nedir bilmiyordum ben öyle acı falan çekiyorsun ama sızının ne olduğunu ancak duyardım ...
Annemi kaybedince kalbimde bir şey oldu...Daha önce hiç hissetmediğim o sıcaklığı hiç tatmamıştım...O zaman anladım sızı böyle birşeymiş...Şimdi sürekli aklımda olmasına rağmen özlememe rağmen arada bu sızıyı hissediyorum...
Alışıyor insan herşeye her şey gibi sızısınıda kabulleniyor zamanla...Hatta bazen kendi kendinin polyannası oluyor...Ne zaman o sızıyı hissetsem annem yanımda saçlarımı okşuyormuş gibi geliyor bana sevdiklerimiz sızlatsada özlemleriyle ben hep yanımızda olduğuna inanıyorum..
Evet ölüm çok soğum birşey, fakat gerçek...
Kırık kanatlarımızı artık kendimize sarıldıkça biz saracağız güzel ablam başka yolu yok...
İçim sızladı yine bu yazıyı okurken...SIZLATTI BE ABLAM EN DERİNDEN....Güzel yüreğine sevgiler yolluyorum...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta