Siz Bilmezsiniz Şiiri - Ufuk Yöney

siz bilmezsiniz

dar vakitlerde geçerim hep sokağınızdan.
biraz kulak verseniz
biraz gönül koysanız
sezersiniz
kuşlar bana dönüyordur
köşedeki ağaç bin gözüyle
beni süzüyordur

hayta seçeler söyler
evde olmadığınızı
rüzgar geliş vaktinizi haber eder
siz beni farkedemezsiniz
ben hiç başımı kaldırmam önümden
ve hiç tad almam
dar vakitlere sığdırdığım ömrümden

yağmur sokağınızı henüz yıkamıştı
sonbahardı
ağaçlar kışa soyunuyordu
benim çırılçıplak yalnızlığı mı kimse bilmiyordu
ayak seslerinizi topluyordum her akşam
ceplerime doldurduğum
birde sesinizi komşu selamlarında
siz bilmezsiniz
yayın telleri nasıl titrettiğini
sesinizin yüreğimi

siz bilmezsiniz
mahalle bakkalınızdan alırım haberi
bir o bir de parkta manolya bilir
başım ellerimin arasında ne düşündüğümü
yağmuda göğe bakarken aslında gözyaşı döktüğümü

siz bilmezsiniz
yağmur ne şevkatle sarar gözyaşlarımı
ah..! ömrümü yoluna adadığım
gelip geçerken canımdan
bazı tutasım gelir kolundan
bazı söküp atasım gelir önüne

bu sen diye atanı solumdan