Siyah Poşet Şiiri - Muhayyel Gizliay

Dile düştüm,
Siyah poşeti arka koltuğa koy
Dara da düşmüştüm.
Yattığım yatak sanki vip koltuk.
&
Bir kaç iğne, bir avuç ilaç.
Akşam dokuz, narin hemşire sesi,
Zikredilir ismim; onlarca insan arasından,
Bilirsin; sivrilir dilim.
&
Siyah poşetteki, uktelerimdi.
Dardayken yattığım yer serindi.
Sorulan suallere verilen cevaplar serde değil.
Önüme getirdiler, hayal dünyam ne genişmiş!
&
Mahallede, oyunlarda; Kefenci.
Amatör futbolda; santrfor.
Şiir yazarken; Muhayyel.
Kaldığım yurtlarda; Dayı...
&
Bir dönem; Reis
Part time; Deli
Dostların yanında; Aslan Gardaş
Ne çok sıfat var? Sahi ismim neydi?
&
Dümdüz yaşadık, şöyle bakılınca.
Çok üzüldük, inandıklarımız kandırınca.
Sureyi yanlış okuduklarını farkettik, arkalarına varınca
Ne çok bey var? Sahi Osman da bey miydi?
&
Ne kadar pismiş bu para!
Ne kadar önemliymiş lanet olası statü!
İsmim zikredilmesin istemem uluorta.
Ne kadar güzelmiş bir dost tebessümü...
&
Peşindeyim hala saf duyguların.
Ensesindeyim, elbet yakalarım temiz kalpleri.
Yağlı eli tutarım da, tutmam kirli elleri.
Muhhayel soruyorum sana: "Derdinin dermanı neydi?"