Siyah, kızıl,gri ve kahve rengi..

Dile haram sözcükler olta atıyor günahkâr beynimde;
Her sözcük bir sızı, her sessizlik bir yara.
İnzivaya çekilsem de, kaçsam da kendimden,
Hebalarla dolu yaralı sol yanım hâlâ aynı yerde,
Her çarpıntısında hatırlatıyor geçmişin ağırlığını.

Münker’le Nekir acımaz artık acınacak hâlime;
Onların bakışlarıyla tartıyorum hatalarımı, eksiklerimi.
Kalem yorgun… hayat uzun…
Ve ben, her satırda biraz daha kayboluyorum,
Her cümlede biraz daha kendimden uzaklaşıyorum.

Kar tanesi gibi eriyor ömrüm,
Bir damla bedenim toprağa karışıyor sessizce.

Kuruyan yaprak gibi soluyor ruhumla birlikte,
Her renk solarken, her an biraz daha hüzünleniyor dünyam.

Siyah, kızıl, gri ve kahverengi…
Hangi boşluğun dili bu?
Hangi sessizlik, hangi unutulmuş zamanın rengi?
Güneş yine batıyor en güzel bakışlarımda,
Ve ben her batışta biraz daha karanlığa teslim oluyorum..
Kuruyan yaprak gibi soluyor ruhumla birlikte,
Her renk solarken, her an biraz daha hüzünleniyor dünyam.

Siyah, kızıl, gri ve kahverengi…
Hangi boşluğun dili bu?
Hangi sessizlik, hangi unutulmuş zamanın rengi?
Güneş yine batıyor en güzel bakışlarımda,
Ve ben, her batışta biraz daha karanlığa teslim oluyorum.

Hangi devirden kalma sözler
Hangi kelimeler yazılı kaldı sana ait defterimde?..
Hangi mevsimden saklı günahların ağırlığı var omuzlarımda?..
Ve ben… hangi bedellerin bedelini ödüyorum, bilmiyorum,
Yalnızca her nefeste biraz daha eksildiğimi hissediyorum…

@dsız..(KıRıK_K@Lem)
🇹🇷 Zeynep 🇹🇷