Sıtkı Nazik Şiirleri - Şair Sıtkı Nazik

Yeryüzünde var mıdır benim gibi bir bahtı kare
Söyleyemem derdimi ben hem ne ağyâra ne yâre

Ettin istîlâ nigârâ gönlümün her bir yerini
Attın âlevden denizin ortasına ki ne çâre

Sen gittin gideli
Hayat bana zehir oldu
Yaşamak da ölmek de bir oldu

Yüzüme baktım aynada eskiki gibi değil
Saç sakal karışmış birbirine şekil ayrı şekil

Gündüz güneşimsin, gece ay'ımsın
Soframda ekmeğim, bardağımda çayımsın

Hüzün kapladı içimi yağarken yağmur
Biliyorum bunun sonu kar olacak
Bu ayazla ağaçlar dökerken yaprak
Tüm bunların sebebi sonbahar olacak
Bugün dörde doğru sökerken şafak
Güneş daha bir cansız doğacak

İçtim aşkın bâdesinden işledim ben bir günâh
Bir vefâsız yâri sevdim çektiriyor her gün âh

Derdimin yokmuş devâsı olmuşum ben mübtelâsı
Aşk imiş kalbin cilâsı onda varmış inşirâh

Güneş yavaştan kayıplara karışıyor
Akşam için davetiye çıkarmaya gerek yok
Ufukta bir bulut yanıyor galiba kederinden
Alevlerle boğuşmaya hazırlanıyor deniz

Sen ve ben bir bankta oturmuşuz

Gözlerin yaşlarla dolu
Yüzünde derin bir hüzün
Sanki geceye dönmüş gündüzün

Silah sesleri,itip kakmalar
Vurup öldürmeler,yaralamalar

Bütün günahlardan pişmanlık duyarak
Affına sığınıyorum çağrına uyarak
Ey merhametlilerin merhametlisi
Bağışla bizi bu gece Berat Gecesi

Hak Teala katında verilir hüküm

Mevla'dan bizler için bir rahmetsin
Kurumuş topraklara bolluk ve bereketsin

Canlılar sendeki hayat iksirine muhtaç
Gel ey yağmur topraklar hepten kıraç
İnsanlar fakir bu coğrafya hatta dünya aç

Nâz ile bir kerre baktın sînemi yaktın gönül
Sonra beni per perîşân hâlde bıraktın gönül

Geh lütuf geh kahır ile eyledin mu’âmele
Bazen oldukça yakındın bazen ıraktın gönül