Sitemli Nefes Şiiri - Sadık Kocabaş

Sitemli Nefes

Vefasız elinden bezdi bu canım,
Ocakta kül oldu her bir yanım,
İkrardan dönene helal mi kanım?
Yolun yolum değil, koptu bu bağlar.

Sunam deyip gönül gölüne saldım,
Turnalar misali göklerde kaldım,
Hünkâr’ın aşkıyla ummana daldım,
Senin bu sitemin bağrımı dağlar.

Dergâh’a girince nefis öldürdüm,
Erenler deminde özüm bildirdim,
Ben ağyar yüzünü nasıl güldürdüm?
Gönül aynasında hüzünler çağlar.

Selamı kestiysen, fermanın gelsin,
Hızır yoldaş olsun, muradın olsun,
Gönül bir saraydı, bırak da kalsın,
Viran olan mülkü baykuşlar eğler.

Efendi katında verilmez başlar,
Gözümden dökülen bu kanlı yaşlar,
Ciğer parem sızlar, oynar şu taşlar,
Ayrılık hükmünü garipler ağlar.

Seyyah olup gezdin gönül bağını,
Seyran eyledin mi dostun sağını?
Yıktın şu başımın sabır dağını,
Kaderin ağını vicdanın bağlar.

Nefesim tükendi, bitti bu rüya,
Zöhre yıldızımız batmış bak suya,
Bir ömür harcadım, hepsi bir güya,
İnsan olan ikrar üstüne ağlar.

Kalemsiz Şair’im, sırrımı tuttum,
Acı şerbetini bal diye yuttum,
Ben seni en yüce makama kattım,
Gönül erdi Hakk’a, sitemi neyler?