Sitemkâr Şiiri - Nuri Peksöz

Uyandır kalbini vefasız yârin,
“Bu ne gaflet âlem uyandı.”deyin.
Matemi, öfkesi söndü dağların,
“Gül aşkın rengine boyandı.” deyin.

“Yıldızlar hicapta, sayhada sular,
Sayıldı, döküldü bütün kusurlar,
Yıkıldı duvarlar, devrildi surlar,
Hicran ki kapıya, dayandı.” deyin.

“Öyle uzaksın ki namın bilemem,
Derdini bilemem, gamın bilemem,
Yıllar geçer bir selamın alamam,
Verdiğim emekler ziyandı.” deyin.

Kararın yok mudur mekân içinde,
Otağ kurdun kaldın bu can içinde,
Fitneler çıkardın zaman içinde,
“Oysa her şey kalbe ayandı. “ deyin.

Ezelde ettiği ahdi unutmuş,
Gönül bahçesini ellere sunmuş,
“Sebep demiş, felek demiş” avunmuş,
Mihnetin âlemde kınandı. deyin.