Sisifos Gibi Şiiri - Seyfettin Aslan

Yapay ışıklar var üzerimde,
Gönlümün izdüşümüne
Etraflıca düşen ve kırılan.
Bu meteliksiz yansımalar,
Varoluşsal yalnızlık sancımı uyandırır birden.
Ne yapar, ne edersin şimdi bensiz.
Bilemiyorum.

Sökmek istedim, tırnaklarımı söker gibi,
Seni, yüceliğini, güzelliğini...
Herkesi tek tek içimden çöp gibi atarken dahi,
Sökemedim seni.
Sen gönlüme,
Öyle acımasız
Öyle vakitsiz
Öyle ateşten bir ok gibi saplandın ki.
Yerinden sökmeye korkar oldum.

Bu hayat, bu insanlar,
Bu sarmaş dolaş dünya,
Bu sensizlik kahvesi...
Toprağa karışan yağmur taneleri gibi,
Beni ince ince öldürmekte...
O gökyüzünü unutturan suretini,
İçime sığdıramadım.
Artık uzaklaştırma kendini benden.
Kafamda dönen o sensizlik sesini,
Ne yaptıysam, susturamadım.