Sis Mektupları Şiiri - Mehmet Çetinkaya

Biz sevdik, aşkı yaşadık,
Ay parlak, güneş aydınlık
Gece gümüşten mehtap diye sevdik
Bir bahar akşamı diye başlayan şarkılar
Kıskanırım seni ben derken
Artık seni sevmeyeceğim diye biterler
Biz ayrılamayız şarkısını bile unuttuk.
Kırılan kalpler boş kalan eller
Dost dediklerimiz hep güldüler
Uçup giden umutlar ve
Ebruli yakamozlar bir bir kayboldu gitti
Sis bulutları gibiymiş o yıllar
Gözlerim kurudu yüreğim ağlıyor yüreğim.
Çocuktum minicik ufacıktım
Beraber simit almaya giderdik
Bir simidi İkiye bölüp
Yarısı sen yarısı ben dediğim zaman
Neden bir masa ayırtamadım pastanede bilir misin
Gözü çıksın bu fakirliğin, param yoktu param...!
Üç kuruşluk dondurma parasına gittin...!
Sen mahallede olmadığın zaman
Tahtadan arabalarla çok oynadım
Bilirdim parayla oyuncak alınmayacak
Tıpkı parayla saadet olmaz şarkısı gibi..!
Bilemediğim yalnızca senin bakışlarındı
Yüreğime inen merdiven basamaklı sözlerindi.
Ah..! akıp giden yıllarım nerede şimdi
Getir bana bir günümü
Söz seni bekleyeceğim
Beni yakan gözlerinle bak bana
İçinde aşk dediğin ateş varsa
Yüreğinde cesaretin varsa
Bul beni beklediğim yerde sevdiceğim.
Sis mürekkeplerinden seviyorum yazdım ufuklara
Gümüş den mehtaplarda
Güneş doğmadan bul beni

(01.02.2001 Tavşanlı)