Sırtüstü Şiiri - Koray Feyiz

Birlikte sırtüstü uzandığımız güneş!
Ayrılığı içinde taşıyan bir kadeh mi yoksa?

Ne kalırsa bu karanfile bir güneşten,
Boş bir kadehten ne kalırsa kalsın işte,yetmiyor!

Demiştim,sev beni,son değildin ne de ilk belki,
Koklamak için öylesine bir akşam.

Ben seni yazmıştım senin sözcüklerinle.
Her sesten,herkesten geçiyordum,
Eskiyen eskimeyen her şeyden geçiyordum
İzler bırakarak yontuyordum kalbimi.

Sevişmenin terinden çıkardığım bu koku;
Boş bir kadeh gibi ellerime ağlıyordu.