Sırrım Şiiri - Bahtiyar Özmen

Örttüm gençliğimden vazgeçerek kalbimdeki adını
Üstüne zifiri bir perde çekerek
Ümidim lahidime benden önce kapandı
Nedeninini, resmini ruhuna hapsederek

Dinlenmeyi arzuluyor artık zihnim
Zaman ilaç olur mu sen yarasına
Lisanınla taşlama karşılıksız sevgim
Üşüyor ellerim, bedenim ve ruhum yoluna

Ricamdır rahat etsin incimesin kalbin
Esmesin incitecek hüzün rüzgarları yüzünde
Mâtemi laftan öte gönlünde hissetmeyesin
İşte sırrım direnemedim sana sende