Siroz Şiiri - Levent Dizdar

SİROZ
Bir kadın,
Neredeyse senin kadar güzel.
Elleri,
Ellerin gibi ince, narin
Gözleri,
Bakışları
Seninkiler kadar sıcak, derin.

Mevsim yaz,
Haziranda başlamış güzün hüznü
Daha doğmamış ayrılık
Ama gebe
Göstermiş o çirkin yüzünü.

Kadının ellerinde çiçekler
Kırmızı güller
Ebruli menekşeler
Kıştan kalma, solgun
Ha öldü
Ha ölecekler.

Direniyor kadının içinde bir can
Yapma!
Onu,
Bir çöp gibi sokağa atma,
Diyor vicdan.
Dinliyor kadın vicdanının sesini
Zor getiriyor yine de
Ayrılık mevsimini.

Hüzün,
Öyle sarıyor ki dört bir yanı
Yapraklarla birlikte sararıyor adamın kanı.
Mevsim,
Ölüm mevsimi diyor tecrübe,
Biliyor ki adam
Bu mevsimde aşklar
Hep ölüme gebe.

İçiyor kadının elinden
Son bir kez siyah katranı,
Damlıyor sıcak toprağa
Onun yüzünden sararıp solan kanı.
Düşüyor dizlerinin üzerine
Dili, dişi, gözlerinin akı bile sarı
Düşüyor gölgesinin üzerine
Fotoğraflarda kalan
O son bahar dalı.

Levent DİZDAR
2018