Şair şiirin ta kendisiydi halbuki .
Bilemezdi insan gönülden bakmadığında baktıklarını yanlış gördüğünü .
Ya hissettikleri neydi şu koca cihanda bir karınca misali insan .
Şehvete yahu zevk u sefaya mı meftun ,
Aşk var dersin doğru da dersin .
Ama bak aşk dediğinde kırıldı kalem .
O kadar kolay mıydı bir fili iğne deliğinden geçirmek .
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta