adı konmamış
bir sızıyla kanıyor damarlarım
zihnimde kapalı kapılar ve dibi delik sorular
dönüp dönüp boşa turluyorum
odamda
beynimi kemiren düşüncelerin yoğunluğu
ıslak bir kemer gibi sıkıyor başımı
hep hayatın sivri ucunda yürüyorum
sonuç hep kafa yorgunluğu
beden yorgunluğu
şimdi galeyana gelip
bağırsam çağırsam duymazsınız
kalkıp düşsem kaldırmazsınız
ağlasam zırlasam sarılmazsınız
bu yüzden
soluduğum hava hep yalnızlık
yürüdüğüm vakitler hep yaralı hep kulunç ağrısı
evimin odalarında buruşmuş küf tutmuş
çürümüş eşyalar
gölgeler
ve sanrılar denizinde kulaç atarken gece
hüzünlü ve depresif hallerim
yalınayak başı kabak dolaşır
kuzgunların arasında
yalnızlık ve burukluk körpe bir yılan gibi hızla büyür
siyah bir ipek gibi dolanır tenime
karanlıktan ürkmüş bir serçe gibi
titrer zaman
uyur uyanır
tekrar uyurum küskünlüğüme
büzülür sokulurum usulca gecenin
buzlu ayazına
donar saat donar zamanlar
kalbim yoksunlaşır serüvenden heyecandan tutkudan
tüm meşakkatlerinden sıyrılmış hissiz ruhsuz
bir duvar gibi yarılır pul pul yerlere
dökülürüm
uzaklaşırım kendimden uzaklaşırım
âlem- i cihandan
.........
şimdi tüm bu küskün dağları ben mi yarattım
sizlerin hiç suçu yok mu çok mu masumsunuz
sevdim de ne oldu kıymetim mi bilindi
çok çalıştım yıprandım da takdir mi aldım
saygı gösterdim de karşılığında
itibar mı aldım
tüm hayallerim bir kibrit çöpünün ucunda yandı
kanatlarım vardı uçardım seyrüsefer mutluluk içinde
tıkadınız yollarımı kırdınız kollarımı kanatlarımı
içimdeki çocuğu önce kovdunuz
sonra öldürdünüz
gülecek oynayacak hal mi bıraktınız
şimdi karşıma geçip akıl veren sizler
hepiniz yalancısınız ve riyakarsınız
iyiliğim ve mutluluğum sıkıntınız olmadı mı
egonuz bencilliğiniz tırtıklandığında
korkmadınız mı
benden
öyle şeyler yaptınız canımı yaktınız ki
öyle gıcıksınız ki mangalda kül bırakmadınız
şimdi uzaksam herkese uzaksam kendime
uzaksam dünyaya içimde tükenen bir şeylerden olmasın sakın
artık hiçbir şey beklemeyin benden
tüm kapılarım pencerelerim yollarım kapalı
zırh altında tüm değerlerim
boşa heveslenmeyin
bundan sonra zırnık yok kimseye
boşuna heveslenmeyin bundan sonra
ne ahımı ne sevincimi koklatmam kimseye
.........
.................................
909202511:04
Ayşe UçarKayıt Tarihi : 16.9.2025 01:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!