Sonra bir çıktı kırk parçaya böldü.
Mahzun daha önceden de kırılmıştı.
Bastırılmış saklanmış ne vardıysa koptu.
Yürek bu öylesine yenilenmez art arda.
Aldatılmak ruhça nasıl koyuyor insana.
Taşımak zor, ufacık yürekte çırpınışlar.
Belki de kurtla kuzuyu gütmeye kalkmamalı.
Cendereye sen sabretsen de kuzu olmamalı.
Her şey kullanılır araçtır benim için diyen.
İnsanı da kaynak görür ebedi, sabiyi de.
Ben burada yokum artık görmezden gelin.
Dünya sahnesi de ebediyette bedeli ödedim.
Varın siz ödeyin kaybolunca efsun ve sihir.
Kenan Gezici 09/05/2025
Kayıt Tarihi : 22.5.2025 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!