Yetim büyümüşler yokluk yılları,
Varına yoğuna alışan anam.
Bir ömür boyunca hayat çileli,
Bağ ile bayırla güleşen anam.
Daha on üç on dört çocuk yaşında,
Kırk altı yılıdır kışın gününde,
Evlenip yuvası atın sırtında,
Kundağına ninni söyleşen anam.
Dağın başı yayla tohumu ekmiş,
Ekini görünce orağı çekmiş,
Sırtında şeleği harmana dökmüş,
Hayatın çilesi çalışan anam.
Virane köyümün yapılarında,
Üç kız üç oğlunun yuvalalarına,
Ömrünü aramış acılarında,
Sıralı dağları dolaşan anam.
Bükülmüş şu beli gülmedi yüzü
İhtiyarlık çökmüş her yanı sızı,
Ayakta duramaz tutmuyor dizi,
Kendi derdi ile boğuşan anam.
Aşık Figani'yim geldik şehire,
Hastalıklar sardı döndü zehire,
Her gün gözyaş seli akar nehire,
Çaresiz illetle buluşan anam.
Aşık Figani 08/01/2015
İbrahim OkurKayıt Tarihi : 4.12.2016 12:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!