sır değiL tersinden büyüyorum

.
.
.
.
mümkünse bana maskesiz bir çift bakış yolla
sırası değil biliyorum
biliyorum tamamlanamayacak çığlığımla
taş kesiliyorum zamana

belki
çocuksu nefeslerde tekmelenen en güzel sözcüğüm
tersinden büyüyorum
dünüm oysa
ardımdan
bir dolu iri siyah nota
rüyasını düşünün uyku döküyorum

sen bilmiyorsun oysa
sen yatağından sökülen masalsın
ellerimi yaralayan dua
durma artık
durma
kalbime bir gölge uğurla
herhangi bir gölge olmaz
bilirsin
adı dünce!
hem zahmet olmazsa geceyi de uyut omuzlarımda

n’olur ört gülüşünü
köpüren haliyle
ilham veriyor bana
unuttum sanma
terinde uyuduğum parmak izlerin
hem ayak sesi yoktur gün ışığının
biriktirmeye çalışma
zamanın iki yakası bir araya gelmez
bağışla!

ve anla
ben ağaran yanıyım akışkan korkuların
karanlığın şerefine uzanma

.
.
.
.