Sinme Şiiri - Ahmet Coşkun

Sinme

Sindiremiyorsam
iç organlarımın hazımsızlığı
göğsümün çeperlerine çarpıyor
dünyaya geğiriyorum
ağzım burnum midem
bir sevgi sıcağına
kuluçkada

kurşun yutuyorum sanki
kanım rengini kaybedeli
barut kusuyorum

kuşkumu koşuşturdum
geceyi yakalarken sinsice
ölü yıldızlar doldu avuçlarım
ay dede çocuklarını ararken
mezarımın başında

Hiç ayrılmadık ki biz
tanrımla ben iyi kötü
ateşte demlenirken
cennetin kokusu
beşik sallardı

Coşkûnî