Sınırlar Şiiri - Salihanur Bilgem

SINIRLAR

Zorba tavırlara karşı
Dizginlenmiş bir öfkeyle
Lüzumsuz ısrarlara
Gülümseyen bir “hayır”la
Makul ve itidalli
Artık nöbetteyim
Kişiliğimin sınırlarında

En zayıf halkadır iyiler
Niyetlerinin kurbanı
Düşünmeden uzatır ellerini
Herkese koşarlar gayretle
Sevgiyle verirler
Ellerinden geleni
Vefayı nezaketi

Bir gün gelir
Tüm siperleri delik deşik
Art niyetlinin gözünde
Vermeye odaklı bir aptal
Sadece bir emir eri
Kullananın elinde
İşlevini yitirince
Kaldırılıp atılan
Bir baston gibi
Algılandıklarını anlarlar!

Güçleri tükenince
Vefasına mukabil
Destek bekler
Tökezler düşer
Kimse yoktur yanlarında
Böylece anlarlar
Hududun kıymetini
Hesapsız vermek
Allah’a mahsustur
...........
............

Fısıldar vicdanı
Ne yani kimsin sen
Üstünlüğü kendinden menkul
Bir ben i Adem diğerleri gibi
İhmal ederek öz benliğini
Fedakârlık da
En büyük kibir değil mi?

Bir fanisin sen
Ne kadar taşıyabilirsin
Sırtında insanları
İhmal etme kendini
Önce kendine gülümse
Sonra başkasına hami ol
Hakkaniyet bu!

Ne zalim ol ne mazlum
Hem özüne hem özgene
Gözet şahsiyetini
Koru sınırlarını
Sonra koş herkesten önce
Neyse yapılması elzem
Ne düşmüşse yere
Düşün, koş, tut, kaldır
Yap elinden geldiğince

Muhtaçsa
Mazlumu masumu öncele
Hatta kendinden bile
Unutma
Herkes kendinden sorumlu
Adil şahitlerden ol
Her yerde her koşulda
İtidali bırakma
İyiliği unutma
Hem kendine hem çevrene
Yargılamadan gör
Hataları kusurları
Ne sınırını aş
Ne haddinden şaş
Uçlarda dolaşma
Dengeli ol
Dengede kal!