Kalabalıklar geçiyor önümden,
Hiçbiri yüzüme bakmıyor.
Ben mi şeffaflaştım zamanla,
Yoksa dünya mı kör artık bilmiyorum.
Bir çay koyuyorum iki kişilik,
İçinden geldiği gibi gülmeli insan
Kahkahada boğulmalı
Hatta bazen bir duvar dibinde
Bir kaldırım taşına sarılıp deli gibi de ağlamalı
Aşkını yaşamalı bir meyhanede
Hatta belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!