Sinek değilim Şiiri - Miraç Doğan

Simsiyah bir gecede
ben, kanadı çolak bir sinektim.
Hafif parıltılı, hafif sıcak
bir sokak lambasına kondum.
Beni hem koruyor, hem seviyor, hem ısıtıyor sandım.
Öyle sevdim ki, öyle büyük bir aşk duydum ki ona;
sanki güneşten daha büyük, daha kutsal.
Aşkın sarhoşu oldum.
Aşk şakıyarak döndüm durdum etrafında.
Dünyevi her şeyi bir köşeye koydum.
Sevdim, sevdim… çok sevdim.

Bir anda söndü sokak lambası.
Karanlıkta kaldım, yolumu kaybettim.
Sırtüstü düştüm kaldırıma.
Sonra doğruldum, yanmasını bekledim.
Ben ilk düştüğümde güzdü.
Mevsimler geldi geçti, bekledim;
ta ki mevsim tekrar edene, güz gelene kadar.

Ve yandı sokak lambası.
Ama bu sefer başka…
Bu sefer bir başkası dönüyordu etrafında.
Görünce kahroldum, yıkıldım.
“Bana başka lamba mı yok? Hayatına bak,” dediler.
Oysaki ne o bir lamba,
ne de ben bir sinek değilim…