Sindirella Şiiri - Mevlüt Ören

Sindirella, ay ışığı ve bir mum;
Gözlerine bakıp sönmüş yıldızlar..
Gözlerim yeşil gözlerinde mahküm,
Ki sensiz bir yıldız kadar yalnızlar.

Umutlar büyütüyor aşkımızı,
Yoksa gerçekleri görmeli miyim?
Gündüzler pembe, geceler kırmızı,
Ne oluyor bana, ben deli miyim?

Lakin ters giden bir şeyler var gibi...
Uzaklarda görünüyor mutluluk.
Duruyor önümüzde duvar gibi,
Bir avuç gurura yapılan kulluk.

Talihse bende bunun en karası,
Ne sev diyebildi gönlüm, ne terket.
Senden kaçmak acizliğin yarası,
Sana varmaksa en büyük felaket.

Ah.. Diyorsunki aşk her şeye değer,
Acı veriyor geleceğe yanmak..
Anla, ne rezilce duyguymuş meğer,
Yaşadığımız geçmişten utanmak.

Ne sevdalar duyulup göründü de,
Bu aşkın önünde diller lal oldu.
Yaşamak acılara büründü de,
Sindirella kavuşmak hayal oldu.....